Şifalı Taşlar Kolye, yoğun olarak organik içerikli ortamlarda gelişirler ve kayaç yapıcı organizmaların veya bunların kalıntılarından, irili ufaklı parçalarından meydana gelmişlerdir. Bu kayaçları oluşturan bazı organizmalara örnek olarak foraminifer, alg, radiolarya, mercan veya süngerler gösterilebilir. Kayaç oluşumu sonrasında ortamda yaşayan organizmaların katı kısımları, kabuk, iskelet ve kavkıları Şifalı Taşlar Kolyelaşarak fosil haline gelirler. Organik sedimanter kayaçların içerisinde kil, kireç, silis vb. materyaller de bulunabilir ancak, kayacın büyük bir çoğunluğunda organizma kalıntıları egemendir

Şifalı Taşlar Kolye

Kimyasal sedimanter kayaçlar
Bu kayaçlar, çeşitli kimyasal olayların etkisi sonucu meydana gelirler. Çeşitli doygun eriyiklerin çökelmesi, tuzlu suların buharlaşması veya bazı kimyasal maddelerin uygun ortamlarda biraraya gelerek birleşmesiyle yeni ürünler ve sonuçta kimyasal sedimanter kayaçlar oluşur. Örneğin kireçŞifalı Taşlar Kolyeı bir kimyasal sedimanter kayaçtır. Travertenler, sarkıt ve dikitler kimyasal sedimanter kayaçlara diğer örnekler olarak gösterilebilir (Karaman vd., 2008).
Volkano – sedimanter kayaçlar
Köken olarak volkan faliyetleri sonucu çıkan bazı maddelerin, uygun çökelme havzalarında tortullaşmaları sonucu gelişirler. Örneğin, bazı volkanların püskürme
safhalarında yoğun olarak hafif gereçlerden yapılmış tüf, kül, pumis gibi volkanik materyallerin, yere düştüğü ortamlarda üst üste yığışmasıyla oluşur. Bu ortamların bir kısmı göl olabileceği gibi bu materyaller bazen tamamen karasal koşullarda da biri kerek volkanik orjinli sedimanter kayaçları meydana getirirler. Örneğin, Isparta Gölcük yöresindeki tüfler bu şekilde gelişmişlerdir ve bunlar tüfit olarak anılır (Karaman vd., 2008).
2.2.2.3 Sedimanter kayaçların genel özellikleri
>Katmansı bir yapıları vardır.
>Katmansı yapılar içinde makro ve mikro fosil içerebilirler.
> Sedimanter kayaçlar belirli bir sedimantasyon devresi sonucu oluştuğuna göre
sınırları, dolayısıyla tavan ve tabanları bellidir. Çoğunlukla alt ve üst yüzeyleri birbirine paraleldir.
> Sedimanter kayaçlar bazı koşulların dışında gözle görülebilir mineral ve kristal
içermezler.
>Yer kabuğunun derinliklerine kadar inmezler. Yüzeyde yayılımları oldukça fazladır.
> Yatay ve düşey hareketler sonucu kırıklı, özellikle kıvrımlı bir yapıda
olabilirler (Karaman vd., 2008).
2.2.3 Metamorfik kayaçlar (Başkalaşım kayaçları)
Mağmatik ve tortul Şifalı Taşlar Kolyelar, farklı sıcaklık ve basınç koşullarında değişime uğrarlar. Yer kabuğunun belli kesimlerinde sıcaklık ve basınç gibi fiziksel etkiler altında Şifalı Taşlar Kolyeın yapısal, dokusal ve mineralojik yönden değişime uğramasıyla oluşan Şifalı Taşlar Kolyelara metamorfik (başkalaşım) Şifalı Taşlar Kolye adı verilir. Mermer, gnays, şist, kuvarsit, arduvaz bilinen başlıca metamorfik Şifalı Taşlar Kolyelardır (Şekil 2.14) (Yüzer vd., 2008). Metamorfizma (başkalaşım) olayı; kayaçların bileşimini oluşturan minerallerin yeni bir düzen alması şeklinde başka bir kayaca dönüşmesi olayıdır. Metamorfizma esnasında başkalaşım faktörlerine bağlı olarak değişen süreçler gelişir. Bunlar yeniden kristallenme (rekristalizasyon), yeni minerallerin oluşumu (neomineralizasyon), metamorfik farklılaşma, metasomatizma (madde değiş tokuşu) ve anateksi (ergiyip yeniden kristallenme) süreçleridir (Karaman, 2008). Metamorfik Şifalı Taşlar Kolye  oluşumundaki ana etmenler başlıca sıcaklık, basınç ve Şifalı Taşlar Kolyeların kimyasal bileşimleridir. Metamorfik Şifalı Taşlar Kolyeların oluşumu için sıcaklık çok önemlidir. Çünkü sıcaklık minerallerin yeniden
kristalleşmesi için gerekli olan kimyasal reaksiyonların oluşmasını sağlar. Herhangi bir Şifalı Taşlar Kolyeın içerdiği minerallerin değişime uğraması da sıcaklıktaki artışa bağlıdır.

Şifalı Taş Kolye Satış

Şekil 2.14 : Metamorfik kayaçların oluşumu (Yüzer, 2008).
2.2.3.1 Metamorfik kayaçların genel özellikleri
1) Genellikle kristalli bir yapıya sahiptir.
2) Metamorfizma derecesi düşük olan metamorfik kayaçlar yapraksı bir yapı gösterir.
3) Metamorfizmaya özgü yeni mineral içerir.
4) Primer (ilksel) kayaca özgü olan katmansı (tabakalı) yapılar kaybolabilir.
5) Metamorfizma derecesi çok düşük olan metamorfik kayaçlar nadiren fosil içerebilir.

Şekil 2.15 : Levhamsı veya uzamış mineral tanelerinin mekanik dönüşü (Yüzer, 2008).
6) Büyük masifler halinde bulunur (Karaman vd., 2008)
Levhamsı veya uzamış mineral tanelerinin mekanik dönüşünde, stres her yönde eşit ise (hidrostatik basınç) var olan mineral taneleri gelişigüzel konumlarını korurlar. Yönlü basınç altında kayada yassılaşma ve mineral tanelerinin bu düzleme paralel getirilmesi söz konusudur (Öngen, 2009)( Şekil 2.15).
2.3 Kayaç karakterinin belirlenmesi
Kayaçların yapı malzemesi olarak kullanılabilmesi için kayaç karakterlerinin tesbit edilmesi ve kullanılacağı alana elverişliliğinin belirlenmesi gereklidir. Kayaçların karakterlerini belirleyebilmek için;
1- Kayaçların jeolojik özellikleri
2- Kayaçların kimyasal özellikleri
3- Kayaçların fiziksel özellikleri
4- Kayaçların mekanik özellikleri
5- Kayaçların elastik özellikleri
6- Kayaçların teknolojik özellikleri araştırılmalıdır (Sür vd., 2001).
2.3.1 Kayaçların jeolojik özellikleri
Onların orijinini, oluşma ortamını, litolojik ve jeo-hidrolojik yönden durumlarını ifade eder (Sür vd., 2001).
2.3.2 Kayaçların kimyasal özellikleri Kayaç elementleri (bileşimindeki maddeler):
•Ana mineraller •Tali mineraller •Şifalı Taşlar Kolye içindeki parçalar
Örneğin, Granit’in ana mineralleri: Kuvars, Feldispat ve Mika’dır. Tali mineralleri ise: Hornblende ve Ojit de olabilir. Ayrıca, bu minerojen kayacın içinde aksesuar minerallerden de birkaçı bulunabilir. Bir kayaca giren parçalar da boşluk dolguları veya yumrulardır. Bunlara bazı kayaçlarda rastlanır (Sür vd., 2001).
Kayacın erime ve ayrışması: Kayaçta erime ve ayrışma, onun bünyesi ile yakından ilgili bir özelliktir. Şöyle ki: tuzlu ve karbonatlı kayaçlar suda eriyebilir (Sür vd.,
2001).
Kayacın suya ve asite karşı tepkisi: Bazı kayaçlar da asite karşı reaksiyon gösterirler. Örneğin, Kalker ve diğer CaCO3 lı kayaçlara asit damlatılırsa, köpürerek erime olur. Aynı işlem Granit ve benzeri kayaçlara uygulanırsa herhangi bir reaksiyonla karşılaşılmaz (Sür vd., 2001).
2.3.3 Kayaçların fiziksel özellikleri Makroskopik ayrıma dayanan özellikler:
•Kayacın görünüşü: Burada ilk bakışta göze çarpan şey, renk, parlaklık vb. gibi hususlardır. Ayrıca, taneli veya monoton hal de dikkat çekicidir.
•Kayacın sertliği: Kayacı oluşturan maddelerin özellikleri ile yakından ilgilidir. Eğer bir Şifalı Taşlar Kolye diğerine göre daha sert ise onu çizebilir. Her ikisi de aynı sertlikte iseler, birbirleri üzerinde iz bırakırlar.
•Kayacın ayrılma tarzı: Düzenli ya da düzensiz ayrılma halindedir.
•Bıraktığı izlenim: Bazı kayaçlara el sürüldüğü zaman, onların kaygan (örn: Kil), yağlı gibi (örn: Talk), toprağımsı (örn: Tebeşir), pürüzlü (örn: dağınık dış püskürükler), v.b olduğu hissedilir.
•Kayaçların duruşları: Muhtelif kuvvetlerin etkisi altında kaldıktan sonra, aldıkları son durumdur. Birbirlerine göre kıyaslanırlar (Sür vd., 2001).
Detay Fiziksel Özellikler:
•Birim hacim ağırlığı: Herhangi bir birim hacimdeki kayacın toplam ağırlığıdır, gr/cm3 gibi. Yani örnek ağırlığının bütün hacimine bölünmesi ile elde edilir. Toplam ağırlığın toplam hacime oranıdır.
•Özgül ağırlık (G): Birim hacimdeki cisimin ağırlığının, aynı hacimde ve +4° C daki saf su ağırlığına oranıdır. Yani G1= l / w’ dir. Kayaçların özgül ağırlıkları, içlerinde bulunan minerallere bağlıdır. (Ağır minerallerin bulunduğu kayaçların özgül ağırlıkları fazladır) .
•Kayaçlarda doğal su içeriği (Wn): Wn= Su ağırlığı / Tane ağırlığı x 100 olup, % olarak ifade edilir.
•Porozite (n): Kayaç içindeki boşlukların hacminin (Vb), tüm hacime (Vt) oranıdır ve % ile ifade olunur. Yani n= (Vb / Vt) x 100. Boşluk oranı (e) ise, kayaçların boşluk hacimi (Vb) ile katı kısımların hacmine (Vk) oranıdır. Yani e= (Vb / Vk) x 100 olup % ile belirtilir.
•Doygunluk derecesi (S): Boşlukları bulunan bir kayacın içindeki suyun haciminin, boşlukların hacimine oranıdır. S= (Ww / Vv) x 100.
•Geçirimlilik (Permeabilite): Kayaçların su geçirme özelliğidir (K). m’/sn olarak ifade edilir. Bazı kayaçlar suyu çok geçirirler. Örneğin Kum, Tüf, çatlaklı ve delikli kayaçlar. Bazıları ise geçirmezler, örneğin: Kil, Sileks gibi.
•Su emme: Kayaçlar suya batırıldıklarında, poroziteleri oranında ve belli süre içinde su alırlar. Eğer emilen suyu geri verirlerse, hacimleri küçüldüğü gibi, çatlakları ve deformasyonları da hasıl olur. Örneğin Kil ve killi kayaçlar su emicidir.
•Tane boyutları: Dağınık maddelerin iriliklerine göre ve çap dikkate alınarak, kaya, blok, iri çakıl, çakıl, kum, silt ve kil ayırd edilir ve tane boyutlarına göre malzeme sınıflandırılarak değerlendirilir (Sür vd., 2001).
2.3.4 Kayaçların mekanik özellikleri
Kayaçların çeşitli gerilmeler karşısında aldığı tavırları belirleyen özellikleridir.
•Kayaçların direnç özellikleri: Kayaçlar, muhtelif kuvvetlerin etkisi altında şekil ve hacim değiştirirler. Doku, kayaçlar içinde bulunan elemanların büyüklükleri, biçim ve direniş tarzı direnci etkiler.
•Kristalleşme: Çimentolanma derecesi ve çimento türü (Çimento kil olduğu zaman)
•Kristalli kayaçlarda kristallerin birbirine kenetlenmesi
•Porozite
•Kayacın doygunluk derecesi: Su emme artarsa basınç direnci azalır.
•İzotropi veya Homojenite: Kayaçların her tarafının aynı özelliği göstermesi (Sür vd., 2001).
2.3.5 Kayaçların elastik (deformasyon) özellikleri
Gerilme altındaki kayaçların deformasyon türleri ve miktarlarının saptanabilmesi sonucunda belirlenen özelliklerdir (Sür vd., 2001).
2.3.6 Kayaçların teknolojik özellikleri
Kayaçların muhtelif işlerde kullanılabilmesi için teknolojik özellikleri üzerinde durulur. Birim zamanda yapılan iş ve birim miktarın elde edilebilmesi için gerekli zaman çok önemlidir.