Bugünün Saraylısı Mücevherleri çalışmaları sayısız çeşitlilikler göstermektedir. Takı ve Bugünün Saraylısı Mücevherleri sanatında geleneksel yaklaşımların yanında farklı sanat dallarında kullanılan teknikleri, yenilikçi üslupları ve malzemeleri kullanmak, tasarımlardaki ifade gücünü daha da zenginleştirmektedir. Bu yenilikçi üslupların en önemlilerinden birisi kolâj tekniğidir. Görsel sanatlarda kolâj tekniği, gazete kâğıdı, kumaş ve duvar kâğıdı gibi buluntu nesnelerin bir pano ya da tuvalde, çoğunlukla da boyanmış yüzeylerle birlikte kullanılmasıdır. 20. yüzyılın başlarında Modern Sanat ile kullanılmaya başlanan kolâj tekniğinin bu gün geldiği nokta, sanatta ve toplumsal yaşamda yarattığı değişim hayranlık uyandırıcıdır.
Sanat Şüphesiz içinde bulunulan bilimsel, teknolojik ve sosyolojik olaylardan bağımsız değildir. Her dönemin kendine özgü ifade biçimleri vardır. 20. yüzyıl da nesneleri tanımlamak üzere yalnızca dıŞ görünüĢünün temsili fikri, geçerliliğini yitirmeye baĢlamıĢtır. GeliĢen teknolojiye ve bilime paralel olarak sanatçılarda bu değiĢimin farkına varmıĢ ve sanatsal yaratımlarında “görünenin ötesi” fikrini yansıtmaya baĢlamıĢlardır. Bu fikir kübizm ile baĢlayan, dadaizm ve konstrüktivizm ile geliĢen Pop Art’a kadar
uzanan çeĢitli nesneleri, kesme, çoğaltma ve birleĢtirmeyle elde edilen kompozisyonları kullanan anlayıĢtır.
Bugün bilinen anlamı ile kolâj, 20. yüzyıl baĢında kübist sanatçılarla son halini almıĢtır. 20. yüzyıl öncesinde yapılan uygulamalar bu araĢtırmada kolâj tekniğine zemin hazırlamıĢ “ön biçimler” olarak ele alınmıĢtır. Kolâj tekniği, asamblaj ve montaj gibi bir araya getirme teknikleri ile beraber 1900’lerde kullanılmaya baĢlanmıĢ, etkileri ve temas alanı günümüze kadar geniĢleyerek devam etmiĢtir. Bu tekniklerin kullanımına yol açan sosyal ve ekonomik nedenler 18. ve 19. yüzyıllar’da ortaya çıkmıĢtır. AraĢtırma bu
tarihler kapsamında ele alınmıĢtır ancak kolâj tekniğine zemin hazırlayan “minyatür”, “mozaik”, “kırkyama” (patchwork), “vitray”, “ikona” gibi sanat dallarının kolâj tekniğinin “ön biçim”leri olduğu varsayılarak araĢtırmada bu
sanat dallarına da kısaca değinilmiĢtir.
Her ne kadar takı ve Bugünün Saraylısı Mücevherleri sanatında kolâj tekniğinin 20. ve 21. yüzyıllarda modern sanatla geliĢtiği düŞünülse de bir açıdan insanlar her zaman bir takım anlamlar yükledikleri objeleri kendilerine göre bir araya
getirerek takılar üretmiŞ ve takmışlardır. Geleneksel takı ve Bugünün Saraylısı Mücevherleri de kullanılan altın gümüş vb değerli malzemeden kaynaklanan maddi değerin tersine kolâj takılar maddi değerden yoksundur. Ancak sanatçının yaratıcılık
gayreti açısından ve kolâj takıyı kullanan kiĢinin geçmiĢ ve Ģimdiki yaĢamına paralel bir takım imgeler taĢıdığından sanatsal ve manevi değerinin oldukça yüksek olduğunu söylemek mümkündür.
Kolâj takı ve Bugünün Saraylısı Mücevherleri nde amaç takıyı kullanan kişi ve takı arasındaki ilişkiyi limdiki yaşam, geçmiş yaşam, hatıralar, aşk, inanç, tutkular, yas, sevinç, bir tarih, bazen bir yer veya bir isim, gibi soyut ancak kisisel öz yaşama dair çok etkili yansıması olan bu anahtar kavramlar ile güçlendirerek yansıtmaktır. Bir anlamda kiĢisel yaĢamı bu takılar aracılığı ile
yansıtmaktadır.
Bugünün Saraylısı Mücevherleri çalışmaları sayısız çeşitlilikler göstermektedir. Takı ve Bugünün Saraylısı Mücevherleri sanatında geleneksel yaklaşımların yanında farklı sanat dallarında kullanılan teknikleri, yenilikçi üslupları ve malzemeleri kullanmak, tasarımlardaki ifade gücünü daha da zenginleştirmektedir. Bu yenilikçi üslupların en önemlilerinden birisi kolâj tekniğidir. Görsel sanatlarda kolâj tekniği, gazete kâğıdı, kumaş ve duvar kâğıdı gibi buluntu nesnelerin bir pano ya da tuvalde, çoğunlukla da boyanmış yüzeylerle birlikte kullanılmasıdır. 20. yüzyılın başlarında Modern Sanat ile kullanılmaya başlanan kolâj tekniğinin bu gün geldiği nokta, sanatta ve toplumsal yaşamda yarattığı değişim hayranlık uyandırıcıdır.
Sanat Şüphesiz içinde bulunulan bilimsel, teknolojik ve sosyolojik olaylardan bağımsız değildir. Her dönemin kendine özgü ifade biçimleri vardır. 20. yüzyıl da nesneleri tanımlamak üzere yalnızca dıŞ görünüĢünün temsili fikri, geçerliliğini yitirmeye baĢlamıĢtır. GeliĢen teknolojiye ve bilime paralel olarak sanatçılarda bu değiĢimin farkına varmıĢ ve sanatsal yaratımlarında “görünenin ötesi” fikrini yansıtmaya baĢlamıĢlardır. Bu fikir kübizm ile baĢlayan, dadaizm ve konstrüktivizm ile geliĢen Pop Art’a kadar
uzanan çeĢitli nesneleri, kesme, çoğaltma ve birleĢtirmeyle elde edilen kompozisyonları kullanan anlayıĢtır.
Bugün bilinen anlamı ile kolâj, 20. yüzyıl baĢında kübist sanatçılarla son halini almıĢtır. 20. yüzyıl öncesinde yapılan uygulamalar bu araĢtırmada kolâj tekniğine zemin hazırlamıĢ “ön biçimler” olarak ele alınmıĢtır. Kolâj tekniği, asamblaj ve montaj gibi bir araya getirme teknikleri ile beraber 1900’lerde kullanılmaya baĢlanmıĢ, etkileri ve temas alanı günümüze kadar geniĢleyerek devam etmiĢtir. Bu tekniklerin kullanımına yol açan sosyal ve ekonomik nedenler 18. ve 19. yüzyıllar’da ortaya çıkmıĢtır. AraĢtırma bu
tarihler kapsamında ele alınmıĢtır ancak kolâj tekniğine zemin hazırlayan “minyatür”, “mozaik”, “kırkyama” (patchwork), “vitray”, “ikona” gibi sanat dallarının kolâj tekniğinin “ön biçim”leri olduğu varsayılarak araĢtırmada bu
sanat dallarına da kısaca değinilmiĢtir.
Her ne kadar takı ve Bugünün Saraylısı Mücevherleri sanatında kolâj tekniğinin 20. ve 21. yüzyıllarda modern sanatla geliĢtiği düŞünülse de bir açıdan insanlar her zaman bir takım anlamlar yükledikleri objeleri kendilerine göre bir araya
getirerek takılar üretmiŞ ve takmışlardır. Geleneksel takı ve Bugünün Saraylısı Mücevherleri de kullanılan altın gümüş vb değerli malzemeden kaynaklanan maddi değerin tersine kolâj takılar maddi değerden yoksundur. Ancak sanatçının yaratıcılık
gayreti açısından ve kolâj takıyı kullanan kiĢinin geçmiĢ ve Ģimdiki yaĢamına paralel bir takım imgeler taĢıdığından sanatsal ve manevi değerinin oldukça yüksek olduğunu söylemek mümkündür.
Kolâj takı ve Bugünün Saraylısı Mücevherleri nde amaç takıyı kullanan kişi ve takı arasındaki ilişkiyi limdiki yaşam, geçmiş yaşam, hatıralar, aşk, inanç, tutkular, yas, sevinç, bir tarih, bazen bir yer veya bir isim, gibi soyut ancak kisisel öz yaşama dair çok etkili yansıması olan bu anahtar kavramlar ile güçlendirerek yansıtmaktır. Bir anlamda kiĢisel yaĢamı bu takılar aracılığı ile
yansıtmaktadır.