Kehribar taşı kolye ingilizce kelimesi, Arapça amanbar عنبر [ 6] ‘dan ( Orta Farsça ambarla [ 7] eşittir ) Orta Latince ambar ve Orta Fransızca ambre kelimesinden türemiştir . Bu kelime, sperm balinasından elde edilen katı balmumu maddesi olan ambergris ( ambre gris veya “gri amber”) olarak bilinen şeye atıfta bulunarak, 14. yüzyılda Orta İngilizce’de kabul edildi. Romantik dillerde , kelimenin anlamı 13. yüzyılın sonlarından itibaren Baltık amberine (fosil reçine) yayılmaya başlandı. İlk başta beyaz veya sarı amber ( ambre jaune ) olarak adlandırılan bu anlam, 15. yüzyılın başlarında İngilizce olarak benimsenmiştir. Ambergris kullanımı azaldıkça, bu kelimenin temel anlamı haline geldi. [6]

Kehribar Taşı Kolye

İki madde (“sarı kehribar” ve “gri kehribar”) akla karıştı, çünkü ikisi de plajlarda yıkanmış olarak bulundu. Ambergris sudan ve yüzmekten daha yoğundur, oysa amber taştan daha yoğundur, ancak yüzmek için çok yoğundur. [8]

Kehribar, Latin elektrum ve Antik Yunanca ἤλεκτρον ( ēlektron ) klasik isimleri, ” Güneş ışınlayan” anlamına gelen ἠλέκτωρ ( ēlektōr ) terimine bağlıdır. [9] [10] Efsaneye göre, Helios (Güneş) oğlu Phaëton’un oğlu öldürüldüğünde, yas kardeşleri kavak ağacı, gözyaşları elektron , kehribar oldu. [11] Elektron kelimesi, amber’in statik elektrik yükü taşıma kabiliyeti nedeniyle elektrik, elektrik ve akraba kelimelerini doğurdu. [12]

Tarihçe
Theophrastus , M.Ö. 4. yüzyılda kehribar hakkında konuştu; “Okyanus Üzerine” adlı eseri kaybolan Pytheas (M.Ö. 330), ancak Doğal Tarihine göre (M.Ö. 23-79 . Germania adının bilinen en eski sözlerinden hangisidir? ): [13]

Pytheas, bir Alman halkı olan Gutones’ın, altı bin kişilik bir mesafeyi uzatan Mentonomon adında bir okyanusun Haliç kıyılarında yaşadığını; bir gün bu bölgeden yapılan yelkenlerde , kıyıların üzerinden kehribarın ilkbaharda dalgalar tarafından atıldığı, denizin somut bir biçimde salgılandığı Abalus Adası olduğu; Aynı zamanda, sakinlerin bu kehribarları yakıt olarak kullanmaları ve komşularına Teutones’e satmaları gibi .

Daha önce [14] Pliny, Pytheas’ın büyük bir adaya atıfta bulunduğunu – İskit sahilinden üç günlük bir yelken açıp Lampsacus’un Xenophon’sundan Balcia olarak adlandırdığı (genellikle Yunanca bir hayali seyahat kitabının yazarı olan) – Basilia olarak – genellikle Abalus ile eşit bir isim olduğunu söylüyor . Kehribar mevcudiyeti göz önüne alındığında, adanın kuzeydeki en zengin kehribar kaynakları olan Gdansk Körfezi , Sambia Yarımadası ya da Curonian Lagünü gibi kıyıları Heligoland , Zelanda olabilirdi. [ kaynak belirtilmeli ] [ kim tarafından? ] Baltık’ı Akdeniz’le (” Amber Yolu ” olarak da bilinir) birbirine bağlayan kehribar için iyi bir ticaret yolu vardı. Pliny, Almanların kehribarını Veneti’nin nereye dağıttığı Pannonia’ya kehribar ihraç ettiğini açıkça belirtti.

OTANTİK TAŞ KALİTESİ VE FARKI İLE  %100 DOĞAL  1.KALİTE SAFLIK ÖZEL İŞÇİLİKLİ BALTIK KEHRİBARI MİX (FARKLI RENK TONAJLARINDA) KOLYE GERDANLIK ÜRÜNÜMÜZ TEKPARÇA OLUP SATILDIĞINDA REYONUMUZDAN KALKAR;SEVDİKLERİNİZ İÇİN FARKLI DOĞAL FANTASTİK BİR HEDİYE OLARAK DÜŞÜNEBİLİRSİNİZ;

AĞIRLIK : 15 GR UZUNLUK:44 CM

Güney İtalya’nın eski italik halkları amber işliyordu; Matera eyaletindeki Policoro’daki ( Basilicata ) Ulusal Siritide Arkeoloji Müzesi (Museo Archeologico Nazionale della Siritide) hayatta kalan önemli örnekleri göstermektedir. Mycenae’de olduğu gibi antik çağlarda ve Akdeniz’in tarihçesinde kullanılan kehribar Sicilya yataklarından gelmektedir. [ kaynak belirtilmeli ]

Pliny, kime göre Nicias’ın fikrinden de bahseder (M.Ö. 470-413) .

güneş ışınlarının ürettiği bir sıvıdır; ve bu ışınların, güneşin battığı anda, toprağın yüzeyine en büyük kuvvetle çarptığında, üzerine Okyanus’un gelgitleri tarafından taşınan ve kıyılarına atılan sıradışı bir ter bıraktı. Almanya.

Kehribar Gerdanlık Kolye

Kehribarın “Güneş tarafından üretildiğine” göre yapılan hayali açıklamaların yanı sıra, Pliny, ağaç reçinesindeki kökeninin iyi bilindiğini , sukcinum’un doğal Latince adını ( sūcinum , sukus “suyundan”) alıntı yaparak alıntı yapar . [15] O yazıyor:

Kehribar, çam cinsine ait ağaçların taburcu ettiği ilikten, kirazdan sakız ve sıradan çamdan reçine gibi üretilir. İlk başta kayda değer miktarda yayılan ve yavaş yavaş sertleşen bir sıvıdır […] Atalarımız da bir ağacın suyu olduğu kanaatindeydi ve bu nedenle ona ” “sukcinum” ve çam cinsinin bir ağacının ürünü olduğuna dair büyük bir kanıt, ovulduğunda çam gibi bir koku yaydığı ve tutuşturulduğunda meşaleli çamın kokusu ve görünümüyle yandığı gerçeğidir. ahşap. [ kaynak belirtilmeli ]

Ayrıca kehribarın Mısır ve Hindistan’da da bulunduğunu ve kehribarın elektrostatik özelliklerinden bahsettiğini söyleyerek, “Suriye’de kadınların bu maddenin iğnelerini doldurduğunu ve harpax adını verdiklerini” söylüyor. [ἁρπάζω’dan, “sürüklemek”], yaprakları kendine çeken koşullardan, yaprakların, samanların ve dokuların hafif saçaklarının arasından çeker “.

Pliny, Alman kehribar adının glæsum olduğunu söylüyor , “bu nedenle, Germanicus Caesar bu kısımlardaki filoya komuta ettiğinde Romalılar, bu adalardan birine, Barbarlar tarafından Austeravia olarak bilinen Glæsaria adını verdiler.” Bu, kaydedilmiş Old High German kelime glas ve “amber” için Old English kelime glær tarafından onaylanır ( cam karşılaştırılır). Middle Low German’da kehribar berne, ahır, börnstēn (“yanma” ve “taş” ile ilgili etimolojik köklerle [16] ) olarak biliniyordu. Düşük Alman terimi, 18. yüzyılda Yüksek Almanlarda da baskın hale geldi, bu nedenle Hollandalı barnsenin yanı sıra modern Alman Bernstein .

Baltık dillerinde , Litvanyalı kehribar terimi gintaralar ve Letonya dzintarlarıdır . Bu kelimeler ve Slav jantar [17] ve Macar gyanta (‘reçine’) [ kim tarafından? ] Fenike çiniçinden (“deniz reçinesi”) kaynaklanmaktadır. [ kaynak belirtilmeli ]

On dokuzuncu yüzyılın başlarında, Kuzey Amerika’da bulunan kehribarın ilk raporları, Trenton yakınlarındaki, Camden ve Woodbury yakınlarındaki Crosswicks Creek boyunca New Jersey’deki keşiflerden geldi. [3]

Kompozisyon ve oluşum
Kehribar bileşiminde heterojendir , ancak çözünmeyen bir bitümlü madde ile bağlantılı olarak alkol , eter ve kloroform içinde az ya da çok çözünür birçok reçineli gövdeden oluşur. Amber, labdan ailesinde birkaç öncülün serbest radikal polimerizasyonu , örneğin komünik asit , cummunol ve biformen gibi bir makromoleküldür . [18] [19] Bu labdanlar, polimerizasyon için organik iskeleti üç alken grubu ile donatan diterpenlerdir (C20H32) ve trienlerdir. Amber yıllar içinde olgunlaştıkça izomerizasyon reaksiyonları, çapraz bağlanma ve siklizasyonun yanı sıra daha fazla polimerleşme meydana gelir.

200 ° C’nin (392 ° F) üzerinde ısıtılmış, amber parçalanır, amber rengi bir yağ verir ve “amber rengi kolofon” veya “kehribar rengi” olarak bilinen siyah bir kalıntı bırakır; terebentin yağı içinde veya keten tohumu yağı içinde çözüldüğü zaman bu “kehribar vernik” veya “kehribar lak” oluşturur. [18]

formasyon
Yüksek basınç ve tortuların üstesinden gelen sıcaklıklardan kaynaklanan moleküler polimerizasyon, reçineyi ilk önce kolora dönüştürür. Sürekli ısı ve basınç terpenleri harekete geçirir ve kehribar oluşumuna neden olur. [20]

Bunun gerçekleşmesi için, reçinenin çürümeye karşı dayanıklı olması gerekir. Birçok ağaç reçine üretir, ancak çoğu durumda bu birikim fiziksel ve biyolojik işlemlerle bozulur. Güneş ışığına, yağmura, mikroorganizmalara ( bakteri ve mantarlar gibi ) ve aşırı sıcaklıklara maruz kalmak reçineyi parçalama eğilimindedir. Reçinenin kehribar olacak kadar uzun süre hayatta kalması için, bu tür kuvvetlere karşı dayanıklı olması veya onları dışlayan koşullar altında üretilmesi gerekir. [21]

Botanik kökenli

Bitterfeld’den Amber
Avrupa’dan gelen fosil reçineler, Agathis grubunu andıran ünlü Baltık amberleri ve iki kategoriye ayrılır. Amerika ve Afrika’dan gelen fosil reçineler, modern cins Hymenaea cinsi ile yakından ilişkilidir [22] , Baltık kuşlarının ise Kuzey Avrupa’da yaşayan Sciadopityaceae familyası bitkilerinden elde edilen fosil reçineleri olduğu düşünülmektedir. [23]

Kehribar

inklüzyonlar

İncili Baltık amber
Canlı ağaçlarda reçinenin anormal gelişimi ( süksinoz ) kehribar oluşumuna neden olabilir. [24] Safsızlıklar, özellikle reçine zemine düştüğünde oldukça sık görülür, bu nedenle malzeme vernik yapmak dışında işe yaramaz olabilir. Bu saf olmayan amber firniss denir.

Diğer maddelerin bu şekilde dahil edilmesi kehribarın beklenmedik bir renge sahip olmasına neden olabilir. Piritler mavimsi bir renk verebilir. Kemikli kehribar bulanık opaklığını reçinenin içindeki çok sayıda küçük kabarcıklara borçludur. [25] Bununla birlikte, siyah kehribar denilen şey gerçekten sadece bir tür jet .

Karanlık bulutlu ve hatta opak kehribar renginde, yüksek enerjili, yüksek kontrastlı, yüksek çözünürlüklü X ışınları kullanılarak inklüzyonlar görüntülenebilir. [26]

Çıkarma ve işleme
Dağıtım ve madencilik

Kehribar madeni “Primorskoje” Jantarny, Kaliningrad Oblastı, Rusya
Kehribar küresel olarak, başlıca Kretase yaşlı ya da genç kayalarda dağılmıştır. Tarihsel olarak, Prusya’daki Königsberg’in batısındaki Samland sahili dünyanın önde gelen amber kaynağıydı. Kehribar yataklarından ilk sözler 12. yüzyıla kadar uzanıyor. [27] Dünyadaki ekstrakte edilebilen amberin yaklaşık% 90’ı hala 1946’da Rusya’nın Kaliningrad Oblastı haline gelen bölgede bulunmaktadır. [28]

Deniz dibinden yırtılmış kehribar parçaları dalgalar tarafından dökülür ve elle toplanır, taraklanır veya dalış yapılır. Başka yerlerde, amber hem açık işlerde hem de yeraltı galerilerinde mayınlı. Daha sonra mavi toprağın nodülleri sökülmeli ve kum ve su içeren döner varillerde yapılabilecek opak bir kabuk temizlenmelidir. Erozyon bu kabuğu deniz yoluyla yıpranmış kehribardan uzaklaştırır. [25]

Doğal Kehribar Taşı

Dominik Cumhuriyeti’nden mavi amber
Karayip kehribar , özellikle de Dominik mavisi kehribar , tünel çöküşü riski nedeniyle tehlikeli olan çukur çukurları aracılığıyla çıkarılmaktadır. [29]

tedavi
Borular ve diğer tütün aletlerini üretmek için soluk kehribar kullanan Viyana kehribar fabrikaları, torna tezgahını açıp beyazlatma ve suyla ya da çürümüş taş ve yağla parlatır . Son parlaklık pazen sürtünme ile verilir. [25]

Bir yağ banyosunda kademeli olarak ısıtıldığında, amber yumuşak ve esnek hale gelir. İki parça amber, yüzeyleri keten tohumu yağı ile lekelemek, ısıtmak ve sonra sıcakken bir araya getirmek suretiyle birleştirilebilir. Bulutlu amber, bir yağ banyosunda netleştirilebilir, çünkü yağ bulanıklığın neden olduğu çok sayıda deliği doldurur.

Eskiden atılmış ya da sadece vernik için kullanılan küçük parçalar şimdi “ambroid” ya da “preslenmiş kehribar” oluşumunda büyük ölçekte kullanılmaktadır. [25] Parçalar, havanın dışarıda bırakılmasıyla dikkatlice ısıtılır ve daha sonra yoğun bir hidrolik basınçla tek tip bir kütleye sıkıştırılır, yumuşatılmış amber metal bir plakadaki deliklerden zorlanır. Ürün, ucuz mücevher ve sigara içmek için eşyaların üretiminde yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu sıkıştırılmış sarı, polarize ışıkta parlak girişim renkleri verir.

Kehribar sıklıkla kopal ve kauri zamkı gibi diğer reçineler, ayrıca selüloit ve hatta cam tarafından taklit edilmiştir. Baltık kehribar bazen yapay olarak renklendirilir, ancak aynı zamanda “gerçek kehribar” olarak da adlandırılır. [25]

Görünüm
Kehribar farklı renklerde ortaya çıkar. Kehribar rengi ile ilişkilendirilen normal sarı-turuncu-kahverengi gibi, kehribar rengi beyazımsı bir renkten soluk limon sarısı, kahverengi ve neredeyse siyah olabilir. Yaygın olmayan diğer renkler arasında kırmızı kehribar (bazen “kiraz kehribar” olarak bilinir), yeşil kehribar ve hatta nadir ve çok aranan mavi kehribar bulunur . [30]

Sarı kehribar yaprak dökmeyen ağaçlardan elde edilen sert bir fosil reçinedir ve ismine rağmen yarı saydam, sarı, turuncu veya kahverengi renkli olabilir. Arapça olarak kahraba ‘ya da kahraba (daha sonra elektrik için Arapça kelimesi haline geldi) olan Pahlavi birleşik kelimesi kah-ruba (kah’dan “saman” artı rubay “çeker, kopar” olarak bilinir) , كهرباء kahrabā ‘ ), Avrupa’da da (Eski Fransızca ve Orta İngilizce ambre) kehribar denirdi. Baltık Denizi’nin güney kıyısında bulunan sarı kehribar, ticaretle Orta Doğu ve Batı Avrupa’ya ulaştı. Kıyı iktisabı, sarı kehribar’ın ambergris ile aynı terimle belirlenmiş olmasına neden olmuş olabilir. Dahası, ambergris gibi, reçine de bir tütsü olarak yakılabilir. Bununla birlikte, reçinenin en popüler kullanımı süsleme için-kolayca kesilip cilalanıp güzel mücevherlere dönüştürülebilir. En çok değer verilen amber renginin çoğu, çok yaygın olan bulutlu amber ve opak kehribarın aksine saydamdır. Opak kehribar sayısız dakika kabarcıkları içerir. Bu tür kehribar, “kemik kehribar” olarak bilinir. [31]

Tüm Dominik kehribarları floresan olmasına rağmen, nadir Dominik kehribarları mavi kehribar rengindedir. Doğal güneş ışığında ve diğer veya kısmen veya tamamen ultraviyole ışık kaynaklarında maviye döner. Uzun dalga UV ışığında, neredeyse beyaz olan, çok güçlü bir yansıması vardır. Yılda sadece yaklaşık 100 kg (220 lb) bulunur; bu da onu değerli ve pahalıdır. [32]

Bazen sarı, tıpkı yaralı ağaçların kanallarından ve yuvalarından sızdığı gibi damla ve sarkıt şeklini korur. [25] Ağacın yüzeyine sızmaya ek olarak, amber reçinenin orijinal olarak içi boş oyuklara veya ağaçların içindeki çatlaklara aktığı ve böylece düzensiz biçiminde büyük amber topaklarının gelişmesine yol açtığı düşünülmektedir.

Kehribar Taşı Özellikleri

sınıflandırma
Amber birkaç formda sınıflandırılabilir. En temelde, fosilleşme potansiyeli olan iki tür bitki reçinesi vardır. Kozalaklı bitkiler ve anjiyospermler tarafından üretilen terpenoidler , izopren ( C5H8 ) birimlerinden oluşan halka yapılarından oluşur. [2] Fenolik reçineler bugün sadece anjiyospermler tarafından üretilir ve işlevsel kullanımlara meyillidir. Soyu tükenmiş medullosans , sıklıkla damarlarında kehribar olarak görülen üçüncü bir reçine türünü üretti. [2] Reçinelerin bileşimi oldukça değişkendir; Her tür, piroliz – gaz kromatografisi – kütle spektrometresi kullanılarak tanımlanabilen benzersiz bir kimyasal karışım üretir. [2] Genel kimyasal ve yapısal bileşim, amilleri beş sınıfa bölmek için kullanılır. [33] [34] Üretim şekline göre ayrı bir amber taşı da sınıflandırılıyor.

Sınıf I
Bu sınıf bugüne kadar en bol olanıdır. Komünik veya ozik asitler gibi labdatrien karboksilik asitleri içerir . [33] Ayrıca üç alt sınıfa ayrılır. Sınıflar la ve Ib normal labdanoid diterpenleri (örneğin komünik asit, komünol, biformenleri) kullanırken, Ic enantio labdanoidleri (ozik asit, ozol, enantio biformenleri) kullanır. [35]

la
Sınıf Ia, Süksinit (= ‘normal’ Baltık Kehribar) ve Glessit’i içerir . [34] Komünik asit bazları var ve ayrıca çok süksinik asit içeriyorlar. [33]

Baltık kehribar kuru distilasyon süksinik asit verir, oran yaklaşık% 3 ila% 8 arasında değişmektedir ve soluk opak veya kemik çeşitlerinde en fazladır. Kehribar renginin yakmasıyla yayılan aromatik ve tahriş edici dumanlar esas olarak bu asitten kaynaklanmaktadır. Baltık kehribar, süksinik asit, dolayısıyla süksinit adı ile ayırt edilir . Süksinit, 2 ila 3 arasında bir sertliğe sahiptir; bu, diğer birçok fosil reçineninkinden daha büyüktür. Özgül ağırlığı 1,05 ila 1,10 arasında değişmektedir. [18] Spesifik bir karbonil absorpsiyon zirvesi nedeniyle IR spektroskopisi ile diğer amberlerden ayırt edilebilir. IR spektroskopisi, bir amber numunesinin nispi yaşını tespit edebilir. Süksinik asit, orijinal kehribar bileşeni değil, abietik asitin bozunma ürünü olabilir. [36]

ib
Sınıf Ia ambers gibi bunlar komünik asite dayanır; Bununla birlikte, süksinik asit eksikliği. [33]

Ic
Bu sınıf, esas olarak, ozik ve zanzibarik asitler gibi enantio-labdatrienonik asitlere dayanmaktadır. [33] En bilinen temsilcisi Dominik kehribardır. [2]

Kehribar Taşı Faydaları

Dominik kehribar, Baltık kehribardan , çoğunlukla şeffaf olması ve çoğu zaman daha fazla fosil kalıntısı içermesi ile farklılaşır. Bu, uzun zaman önce kaybolmuş bir tropik ormanın ekosisteminin detaylı bir şekilde yeniden oluşturulmasını sağlamıştır. [37] Soyu tükenmiş türlerin reçinesi Hymenaea proterası , Dominik kehribarının kaynağı ve tropik bölgelerde bulunan en fazla kehribarın kaynağıdır. ” Süksinit ” değil ” retinit ” tir . [38]

II. Sınıf
Bu ambers cadinen gibi bir seskiterpenoid bazı olan reçinelerden oluşturulur. [33]

Sınıf III
Bu ambers polistirenlerdir . [33]

Sınıf IV
Sınıf IV bir çöp tenekesidir; [ açıklama gerekli ] Karıştırıcıları polimerize değil, esas olarak cedren bazlı seskiterpenoidlerden oluşuyor. [33]

Sınıf v
V sınıfı reçinelerin çam veya çam akrabası tarafından üretildiği düşünülmektedir. Bunlar, bir diterpinoid reçineleri ve n- alkil bileşikleri karışımını içerir. Başlıca çeşitleri Highgate kopalit . [34]

Jeolojik kayıt

Belirsiz kapanımlar içeren tipik kehribar numunesi
Geri kazanılan en eski kehribar, 320 milyon yıl önce Yukarı Karbonifer dönemine aittir . [2] [39] Kimyasal bileşimi kehribarın üreticilerle eşleştirilmesini zorlaştırıyor – en çok çiçek bitkileri tarafından üretilen reçinelere benziyor; ancak, Kretase’den önce bilinen çiçekli bitki fosili yoktur ve Geç Kretase’ye kadar yaygın değildi. Amber, Carboniferous’dan sonra, 150 milyon yıl önce Erken Kretase’de [2] böceklerle birlikte bulunduğunda bolca bulunur. Eklembacaklı kapanımlara sahip en eski kehribar, Levant, Lübnan ve Ürdün’den geliyor. Kabaca 125-135 milyon yıllık olan bu amber, en eski örneklenmiş ekosistemlerin bazılarının kanıtlarını sunan, yüksek bilimsel değere sahip olarak kabul edilir. [40]

Lübnan’da, Lübnanlı bir paleontolog ve entomolog olan Dany Azar, [41] tarafından 450’den fazla Aşağı Cretaceous amber salgını keşfetti. Bu fosiller arasında, 20 kadarı son dönemdeki karasal eklembacaklı ailelerinin en eski temsilcilerinden oluşan biyolojik kapanımlar vermiştir. Daha da eski olan Jurassic amber, Lübnan’da da yakın zamanda bulundu. Son zamanlarda en eski zorapteranslar , böcek böcekleri , umenocoleid roaches ve achiliid saksıları da dahil olmak üzere Ürdün’ün amberinde çok sayıda böcek ve örümcek keşfedildi. [40]

Baltık kehribar veya süksinit (tarihsel olarak Prusya kehribar [18] olarak belgelenmiştir), Prusya’daki Sambiya’nın Alt Oligosen tabakalarında meydana gelen, mavi toprak olarak bilinen deniz glukokolit kumunda düzensiz nodüller olarak bulunur (tarihsel kaynaklarda ayrıca Glaesaria olarak da bilinir). [18] 1945’ten sonra Königsberg çevresindeki bu bölge, kehribarın sistematik olarak mayınlı olduğu Rusya’nın Kaliningrad Oblastı’na dönüştürüldü. [42]

Kehribar Amber Taşı

Bununla birlikte, kısmen eski Eosen yataklarından türetildiği anlaşılmaktadır ve aynı zamanda buzul kayması gibi daha sonraki oluşumlarda bir türev faz olarak ortaya çıkmaktadır. Bol bir bitki örtüsünün kalıntıları, kehribar içinde hapsolmuş haldeyken meydana gelirken, reçine henüz taze iken, Doğu Asya’nın florası ve Kuzey Amerika’nın güneyi ile ilişkileri düşündürür. Heinrich Göppert , Baltık ormanları Pinites succiniter ‘ in ortak sarı verimli çamı olarak adlandırdı , ancak ahşap mevcut cinsinkinden farklı görünmediğinden, buna Pinus succinifera adı da verildi . Ancak kehribar üretiminin tek bir türle sınırlı kalması olası değildir; ve gerçekten de farklı cinslere ait çok sayıda kozalaklı kehribar florasında temsil edilir. [25]

Paleontolojik önemi
Amber, aksi takdirde fosil edilemeyen organizma parçalarını koruyan benzersiz bir koruma modudur ; bu nedenle ekosistemlerin ve organizmaların yeniden inşasında yardımcı olur; [43] Bununla birlikte, reçinenin kimyasal bileşimi, reçine üreticisinin filogenetik afinitesinin yeniden yapılandırılmasında sınırlı bir fayda sağlar. [2]

Amber bazen, salgılandığında reçineye yakalanan hayvanları veya bitki maddelerini içerir. Böcekler, örümcekler ve hatta ağları, annelidleri, kurbağaları, [44] kabuklular, bakterileri ve amipleri , [45] deniz mikrofosilleri, [46] odun, çiçekler ve meyveler, saç, tüyler [4] ve diğer küçük organizmalar geri kazanılmıştır. Kretase Közleri ( 130 milyon yıl önce çökeltiler). [2] Fosil taşıyan en eski kehribar (akarlar) kuzeydoğu İtalya’nın Karniyeninden (Triassic, 230 milyon yıl önce ). [47]

Tarih öncesi organizmaların amber içinde korunması, Michael Crichton’un 1990 tarihli Jurassic Park’ında ve 1993’te Steven Spielberg’in uyarladığı film uyarlamasında önemli bir komplo noktası oluşturuyor. [48] Hikayede, bilim adamları, dinozorların korunmuş kanlarını amber içinde hapsolmuş tarih öncesi sivrisineklerden çıkarabiliyorlar ve bu sayede genetik olarak yaşayan dinozorları klonlıyorlar. Bilimsel olarak, bu henüz imkansızdır, çünkü fosilleşmiş sivrisineklere sahip hiçbir amber, korunmuş kan vermemiştir. [49] Ancak Amber, DNA’nın korunmasına elverişlidir, çünkü içerde sıkışan organizmaları kurutur ve böylece stabilize eder. 1999’daki bir projeksiyon, amber içinde hapsolmuş DNA’nın en ideal koşullarda yaklaşık 1 milyon yıllık tahminlerin çok ötesinde, 100 milyon yıla kadar dayanabileceğini, [50] , daha sonraki bir 2013 çalışmasında tuzağa düşürülmüş olan böceklerden DNA elde edememiş olmasına rağmen çok daha yeni Holosen kopal . [51]

kullanım

Muséum de Toulouse’da Altamira’dan gelen kehribar
Kehribar, prehistoryadan ( Solutrean ) takı ve süs eşyaları üretiminde ve ayrıca halk tıbbında kullanılmaktadır .

Takı
Amber, 13.000 yıl öncesinden beri Taş Devri’nden beri mücevher olarak kullanılmıştır. [2] Kehribar süsleri Miken mezarlarında ve Avrupa’nın başka yerlerinde bulundu. [52] Bu güne kadar, sigara içme ve cam üfleme ağızlıklarının imalatında kullanılır. [53] [54] Amber’in kültür ve gelenek içindeki yeri, ona turizm değeri veriyor; Palanga Amber Müzesi , fosilleşmiş reçineye adanmıştır.

Tarihi tıbbi kullanımlar
Amber, halk hekimliğinde iddia edilen iyileştirici özellikleri nedeniyle uzun süredir kullanılmaktadır. [55] Kehribar ve ekstreler, antik Yunanistan’daki Hipokrat döneminden Orta Çağ boyunca ve yirminci yüzyılın başlarına kadar çok çeşitli tedaviler için kullanılmıştır. [ kaynak belirtilmeli ]

Çocuklarda
Amber kolyeler, ABD’deki bebeklerin ebeveynleri ve diğer bazı ülkeler arasında, etkili bir kolik veya diş çıkarma ağrıları ilacı olduğu inancından dolayı giderek daha popüler hale gelmiştir. [56] [57] Amerikan Pediatri Akademisi ve FDA , hem boğulma hem de boğulma tehlikesi gösterdikleri için kullanımlarına karşı güçlü bir şekilde uyardılar. [56] [58]

Doğal Kehribar Taşı

Kehribar ve kehribar parfümünün kokusu

Litvanya kehribar takı
Antik Çin’de , büyük şenlikler sırasında kehribar yakmak gelenekseldi. Kehribar doğru koşullar altında ısıtılırsa kehribar yağı üretilir ve geçmişte bu, tuhaf bir misk kokusuna sahip bir reçine olan “yapay misk” oluşturmak için bu, dikkatlice nitrik asitle birleştirildi. [59] Yandığında, kehribar karakteristik bir “çam ağacı” kokusu çıkarsa da, parfüm gibi modern ürünler, fosilleşmiş kehribarın çok az koku üretmesi nedeniyle normalde gerçek kehribar kullanmazlar. Parfümeride, “amber” olarak adlandırılan kokular, fosilin zengin altın sıcaklığını taklit etmek için sıklıkla yaratılır ve patentlenir [60] [61] . [62]

Kehribar’ın modern isminin ambergris anlamına gelen Arapça kelime olan ambar’dan geldiği sanılmaktadır. [63] [64] Ambergris, sperm balinalarının bağırsaklarında oluşturulan balmumu aromatik bir maddedir ve hem eski zamanlarda hem de modern zamanlarda parfüm yapımında kullanılmıştır.

Kehribar kokusu başlangıçta ambergris kokusu ve / veya bitki reçinesi labdanumunun taklit edilmesinden elde edilmiştir, ancak sperm balinasının nesli tükenmekte olan türlerin durumu nedeniyle kehribar kokusu şimdi büyük ölçüde labdanumdan türetilmektedir. [65] “Kehribar” terimi, ılık, miskli, zengin ve bal benzeri ve aynı zamanda biraz toprak gibi bir kokuyu tanımlamak için gevşekçe kullanılır. Sentetik olarak oluşturulabilir veya doğal reçinelerden türetilebilir. Doğal reçinelerden elde edildiğinde, çoğunlukla labdanumdan oluşturulur. Benzoin genellikle tarifin bir parçasıdır. Vanilya ve karanfil bazen aromayı arttırmak için kullanılır.

“Kehribar” parfümleri, labdanum, benzoin reçinesi , kopal (tütsü üretiminde kullanılan bir ağaç reçinesi türü), vanilya, Dammara reçinesi ve / veya sentetik malzemelerin kombinasyonları kullanılarak oluşturulabilir. [59]
Menşei
Baltık kehribar 37-42 milyon yıl öncesine dayanıyor. Bu dönemde Baltık amberinin eşsiz cazibesini yaratan ağaçların reçinesi sertleşmiş ve yıpranmış durumda.

Kehribarın oluştuğu tarihte, Fenno-Sarmatia adında bir kara kütlesi şimdi İskandinavya’yı kapsıyordu. Günümüzde ise Avrupa Thetys Denizinin altına uzanıyordu. Bu öz, içten Eridan Nehri tarafından taşındı ve Delta’da bırakıldı: şimdiki Gdañsk Koyu. Burada en büyük kehribar yatakları bulunur.

Fenno-Sarmatia, Eosen amber ormanı ile kaplanmıştır. Orman, büyük olasılıkla çam ve meşe karışımı olup, baskın tür olarak Pinus sukcinifera çam üreten özsuyu ile birlikte. Burada ve orada manolya, sekoya ve tarçın ağaçları büyüdü.

Mazı ve selvi ağaçları, yosun ve eğrelti otlarının içlerindeki eğrelti otları gibi eşit miktarda bulunurdu. Çalıştırma muhtemelen suya doyuruldu, aksi takdirde ağaçlardan akan sıvı özü toprağa batırılmış olurdu.

Başlangıç
En eski kesilmiş ve parlatılmış kehribar renkli parçalar, pallaeolitik döneme aittir (M.Ö 40000 – 10000) – buzul çağının sonu. Amber, en başından beri insanlık tarafından biliniyor ve kullanılıyordu.

En fazla sayıda amber atölyesi Gdansk ve Kurpie’de (kuzeybatı Polonya’da Mazowsze adı verilen büyük bir ovada) kuruldu. Mücevheratın yanı sıra zanaatkarlar kutular, figürler ve mozaikler üretti. Amber, tüm Avrupa’da popülerdi. 2. yüzyılda, Roma İmparatoru için özgün süslemeler üreten İtalya’da özel atölyeler kuruldu.

Amber Parçalar
Mısırlılar ve Araplar da amberden memnun kaldılar. Baltık Denizi’ne amber almak için uzun bir yol kat etmek zorunda kaldılar. Karavanlar, hiçbir zaman güvenli olmayan “amber pisti” olarak geçtiler. Esnaf sık sık yolda hırsızlar, korsanlar, haydutlar ve soyguncular karşılaştı.

Kehribar Kolye

İlk rota Adriyatik kıyılarından, bugünkü Macaristan ve Moravia topraklarından Baltık Denizi’ne kadar yol açtı. İkincisi, Akdeniz’i ve Herkül Taşlarını Ultima Thule’e (dünyanın sonu) yönlendirdi. Tüccarlar, litora elektralarını (kehribar sahili) indiler ve Baltık Denizi’ne giderlerdi. Üçüncü parça, Doğu Avrupa’dan, Karadeniz’den, Dinyeper, Dvina ve Vistula nehirlerinden geçiyordu.

Amber ayrıca Asya’da da seviliyordu. Müslümanlar “Baltık Altınından” yapılan tespihleri kullanarak dua ediyorlar. Çin, Hindistan ve Birma’da çok sayıda kehribar takı atölyesi var.

Gdansk – Amber Şehri
Gdansk, Avrupa amber işçiliğinin merkezi idi. Ne yazık ki, Teutonik rahipler onu işgal etmek istedi. Şehre gittikten sonra, sakinlerinin çoğunu öldürdüler ve evlerini yaktılar. Bu 14 Kasım 1308’de gerçekleşti. Tarihçiler bu olaya “Gdansk Katliamı” adını verdiler.

Daha sonra kehribar pazarı düştü. Polonyalı zanaatkarlar işlerini yapmak için izin alamadılar. Hammadde Brugge ve Lubeck’e ihraç edildi veya Doğu’ya satıldı. Amber’i gizleyen insanlar bile ölüme mahkum edildi.
Bu durumu değiştirmek 100 yıl aldı. 15 Temmuz 1410’da Polonya ordusu Grunwald Savaşı’ndaki Teutonic Şövalyelerini yendi. Rahipler Gdansk’ı terk etti ve Malbork Kalesi’ne (Marienburg) kaçtı. Gdansk vatandaşları o kadar kırıldı ki, Gdansk’taki Teutonik Kalesi’ni tamamen mahvetti.

İnsanlar kehribar sanatının rönesansından zevk aldı. Amber Loncası 1477’de kuruldu. Atölyeler tabut, mücevher, kaşık, heykel, yelkenli gemilerin minyatürleri, kuş kafesi, bardak ve gümüş ve kehribardan yapılmış kandil üretti. Lonca yasasına göre, 40’tan fazla amber atölyesinin çalıştırılmasına izin verilmedi. Yüksek kalitede mal garantisi.

1793’ten sonra Gdansk Polonya’dan ayrıldı ve Prusya şehri oldu. Artık o kadar muhteşem ve görkemli değildi. Ticaret ve işçilik çöktü. Fakir vatandaşlar pahalı mallar ve şaheserler satın alamazdı. Bu nedenle, zanaatkarlar ucuz, yapışkan hediyelik eşyalar üretmeye başladı.

Amber Odası
Amber Room, Gdansk ustalarının en ünlü şaheseriydi. Prusya Kralı Frederic I tarafından yaptırılmıştır. Minerva ve Pomona – kehribar resim çerçeveleri, madalyonlar, kilitli dolaplar, arma ve Roma tanrıçalarının heykellerinden oluşuyordu.

1717’de Rus İmparator Peter Büyük Berlin’i ziyaret etti ve Amber Odasına sahip olmak istedi. Değerli kalıntı, kutular içinde St. Petersburg’a taşındı. Ancak, 1743 yılına kadar yeniden inşa edilmedi. Amber Odası ilk kez 1746’da açıldı ve daha sonra 1755’de Tsarskoe Syolo’ya taşındı.

Tsarskoe Syolo’nun içi orijinalden daha büyüktü, bu yüzden İmparatoriçe Elizabeth, işi tamamlamak için zanaatkarlar kullandım. Eksik kısımlar Ural ve Kafkas dekoratif taşlarının aynaları ve mozaikleri ile değiştirildi. Tavan güzelce boyandı ve zemine en değerli ahşabın mozaiği ile kaplandı. 18. yüzyılın 70’lerinde tamamlandı.

1942’de II. Dünya Savaşı sırasında Almanlar kaybedilen hazinelerini geri aldılar. Krolewiec Kalesi’ndeki (Koenigsberg) odayı yeniden birleştirdiler. Ancak savaşın tehlikeleri, onları tekrar sökmeye zorladı. Kapsamlı araştırmaya rağmen, o zamandan beri eksik olan amber hazinesinde iz bulunamamıştır. Büyük olasılıkla, Nisan 1945’te Królewiec kalesinin ateşi sırasında Amber Odası’nın kutuları yanmıştı.
20. yüzyılın sonlarında, Amber Room’un yeniden inşası Alexander Zhuravlow’un gözetimi altında Tsarskoe Syolo’da (daha sonra Puşkino olarak değiştirildi) başladı.

son söz
19. yüzyılda ustalar kehribar kesip cilalamak için makineler kullanmaya başladı. Sadece Kurpiyanlar el yapımı kehribar ürünleri ürettiler. Eserleri, 1878’de Paris Dünya Fuarı’nda büyük bir sansasyondu.

En büyük kehribar çıkıntıları Sambia Yarımadası’nda (Rusya) yer almaktadır.