KUR’ÂN’DA ŞİFANIN PSİKOLOJİK TAHLİLİ

İnsanın yaratılış gayesi ve kapsamlı bir fıtrata sahip olması, onu her zaman her dakika yaratıcısına sığınmaya, yalvarmaya ve O’na şükretmeye yöneltir. Kişiyi Yüce Yaratıcının dergâhına kamçı gibi vurup yönelten en keskin ve en etkili itici güç hastalıklar olduğundan, tam bir iştiyakla şükre sevk ederek, O’nu minnettâr edip, hamde (övgü) bulunmaya vesile kılan tatlı nimetler ise, başta şifalar, devâlar, afiyetlerdir.43

KURANDA ŞİFA

y insanlar! îşte Rabb’inizden size bir öğüt ve gönüllerdekine bir şifa, mü’minler için bir hidayet ve rahmet geldi.”44 Bu âyette Kur’ân’ın bir vasfı olarak zikredilen ”  ” ifadesi, içinde yaşadığımız buhranlı ve stresli asrımız açısından daha fazla öneme sahip olduğu müşahede edilmektedir. Çünkü bu âyet Kur’ân’ın başta kalbî, ruhî (psikolojik) hastalıklardan olan cehâlet, şüphe, iki yüzlülük, inançsızlık, stres, depresyon,buhran, bunalım, mutsuzluk, gibi sendromların yanı sıra; maddi tıbbın, çaresiz kaldığı nice bedensel hastalıklara da şifa olduğu bilinen bir hakikattir.

Günümüz dünyasında insanın maruz kaldığı tüm bu olumsuzluklara karşısında, bir şifahâne ya da yüce bir eczâne olarak insanlara gönderilen Kur’ân, geçmişte nasıl bu hastalıkları tedavi etmişse bugün de ve gelecekte de bunları tedavi edebilecek kudrete ve meziyete sahiptir. Çünkü Kur’ân, insanların düşünce yönelim ve davranışlarını değiştirmek, onları doğru yola iletmek, içinde bulundukları sapıklığı cehâleti ruhsal problemleri ortadan kaldırmak, içinde hayır ve salah olan işlere yönlendirmek, insanın doğasında ve yaşam sürecinde var olan yeni fikirler, yeni ahlâkî olgular ve yaşam için üstün örneklerle donatmak için inmiştir.
Kur’an psikoterapik yaklaşımıyla, hasta olan kişi kendi nefsinden başka insanlardan, yaşamdan ve kendisine yönelip yaşamında stres meydana getiren problemlerden yanlış düşünce, şüpheden elde etmiş ve stresini hafifletecek şekilde problemlerine karşı koymaktan kendisini alı koyan reaksiyonel tepkilerin belirli metodlarını öğrenir. Böylelikle hasta düşüncelerini tashih etmeye, nefsine, insanlara ve problemlerine gerçekçi yaklaşmayan, problemleri çözmenin âcizliğinden kaynaklanan gergin ruh halinin yerine problemleri çözmeye yöneltir.
Ruhsal bakımdan hasta olan kişi, nefsine, insanlara ve yaşama bakışında meydana gelen değişiklikler, problemleri çözmesinde kendisine güç verir. Böylece hasta iç bunalım ve gerginlikten kurtulmuş olur. Bu tedavi, hastanın yeniden yaşama dönmesini ve doğal yaşamla aktif bir şekilde ilişki kurmasını sağlar. Öyle ki hasta, yaşama zevki, gönül huzuru, kalp rahatlığı ve mutluluğun farkında olur.