Dünya’nın kayalık çekirdeği , önce ağır elemanların çarpışması ve birbirine bağlanması ile oluşmuştur. Hafif malzeme kabuk oluştururken yoğun malzeme merkeze battı. Gezegenin manyetik alanı muhtemelen bu zaman zarfında oluşmuş. Yerçekimi, gezegenin erken atmosferini oluşturan bazı gazları ele geçirdi. Dünya genç gezegenin mantosunun parçalarını uzaya fırlatan büyük bir cismin etkisinde kaldı. Yerçekimi, bu eserlerin çoğunun bir araya gelmesine yörüngesinde geçen ayı oluşturmasına neden oldu. Kabuğun altındaki manto akışı, büyük kaya levhalarının Dünya yüzeyindeki hareketi olan plaka tektoniğine neden olur. Çarpışmalar ve sürtünme, atmosfere gaz yaymaya başlayan dağlara ve volkanlara neden oldu. Her ne kadar iç güneş sisteminden geçen kuyruklu yıldız ve asteroitlerin nüfusu bugün seyrek olsa da, gezegenlerin ve güneşin gençken daha fazla olduğu görülüyor. Bu buzlu cisimlerden gelen çarpışmalar muhtemelen

Dünya suyunun çoğunu yüzeyinde biriktirdi. Gezegen Goldilocks bölgesinde olduğu için, sıvı suyun donmadığı ya da buharlaşmadığı, ancak sıvı olarak kalabileceği bölge, su, birçok bilim adamının yaşamın gelişiminde önemli bir rol oynadığını düşündüğü yüzeyde kaldı. Exoplanet gözlemleri, baskın oluşum süreci olarak çekirdek birikimi doğrulamaktadır. Daha fazla “metal” olan yıldızlar – astronomların hidrojen ve helyum dışındaki elementler için kullandıkları bir terimdir – çekirdeklerinde metal fakir kuzenlerinden daha fazla dev gezegene sahiptir. NASA’ya göre, çekirdek kazanım, küçük, kayalık dünyaların daha büyük gaz devlerinden daha yaygın olması gerektiğini gösteriyor. 2005, güneş benzeri yıldızı HD 149026 yörüngesinde dönen büyük bir çekirdeğe sahip dev bir gezegenin keşfi, çekirdek birikimi için durumun güçlendirilmesine yardımcı olan bir dış gezegen örneğidir